|
Uit mijn lezing "Over ja zeggen tegen degenen die we mijden en ghettoriseren"
in het New York Photo Festival 2012
Achtergrond over mezelf
Afkomstig uit een lange lijn van predikanten had ik zelf geestelijke moeten
worden, maar nadat ik van de middelbare school en de Koninklijke Deense
Paleiswacht was gestuurd, voelde ik me niet geschikt om te studeren en werd ik
in 1970 uitgenodigd om als boerenknecht naar Canada te komen.
Mijn zwerversjaren 1970-1976
Daarna wilde ik liften naar Latijns-Amerika, maar dramatische ontmoetingen met
zwarte Amerikanen op mijn eerste dag in het land motiveerden mij in
plaats
daarvan om 5 jaar lang meer dan 160.000 km door de Noord-Amerikaanse getto's
te liften.
Ik kwam aan met 40 dollar op zak en nam nooit een baan aan. Ik kon overleven
dankzij de vrijgevigheid van de mensen die ik ontmoette en door twee keer per
week mijn bloed te verkopen om mijn film te financieren. Ik woonde zowel bij de
armste zwarten als bij de rijkste blanken (de Rockefellers, de Kennedy's),
fotografeerde voor de Black Panthers en voor gevangenisactivist Popeye
Jackson, met wie ik bijna werd
vermoord.
Hoe ik gaandeweg mijn foto's fotografeerde en
presenteerde in
kleine fotoboekjes voor mijn chauffeurs en gastheren en langzamerhand op het
idee kwam om er een diashow van te maken, beschrijf ik dieper in het voorwoord
van "Wortels van onderdrukkin".
Dia-show "American Pictures"
Na mijn terugkeer in Denemarken in 1976 maakte ik de
diavoorstelling "American Pictures" die onmiddellijk een succes werd in heel
Europa. Al na een paar maanden nodigde ik zwarte Amerikaanse vrienden uit om de
show in 14 landen te presenteren en we vormden de
Africa
Foundation om ervoor te zorgen dat alle winst van de show en later het boek
en de film direct naar de strijd tegen de apartheid in Zuidelijk Afrika zou
gaan.
In 1982 verhuisden we de show naar de VS waar ik mijn eerste show had in Jane
Fonda's privé-woning voor Muhammed Ali's familie en sindsdien had ik "the
longest treck record of any college speaker ever" met meer dan 7000 presentaties
in totaal in Amerika en Europa, 18
keer in Harvard, 20 in U.C. Berkeley, 10 in Stanford enz.
Zwarte reacties
Angela Davis had altijd wat meningsverschillen met mij over zwarte zelfhaat,
maar ik kreeg de enthousiaste steun van Alex Haley,
James Baldwin,
Danny Glover en Coretta King, werkte samen met Yolanda King bij de
presentatie van mijn foto's voor president Clinton, raakte bevriend met
Sapphire
(auteur van Push, Precious) en Arthur Jafa.
American Pictures werd officieel gesteund door de voorzitter van het House Armed
Services Commitee, Ron Dellums, de eerste zwarte die in het Congres werd
verkozen.
En de eerste zwarte burgemeester van Chicago, Harold Washington, gebruikte de
show om te proberen de diepe kloof tussen de zwarte en blanke gemeenteraadsleden
te helen.
Het boek "
Mijn boek gebaseerd op de diashow,
American
Pictures, werd een enorme bestseller in Europa, maar in Amerika besloot ik
het zelf uit te geven om mijn in het boek gefotografeerde vrienden zelf een kans
te geven het te verkopen -
niet in de laatste plaats de straatbewoners om hen een alternatief te geven voor
de verkoop van drugs.
Door met de meesten van hen in contact te blijven tijdens het geven van lezingen
- vaak nodigde ik hen uit op tournees naar de universiteiten om hun eigen
verhalen te vertellen - slaagde ik erin de diashow voortdurend te actualiseren
met nieuwe foto's - de foto's die ik nu in dit nieuwe boek gebruik bestrijken
een periode van 45 jaar. Veel van mijn vrienden werden ook geportretteerd in
Europese
documentaires en TV-films over mijn wegleven in Amerika.
Museumtentoonstellingen van mijn beste foto's
Vanaf 2005 ontdekten Europese curatoren mijn foto's als kunst en
maakten
tentoonstellingen in vele musea waar o.a. Elton John er een flink aantal van
kocht.
Steidl
gaf samen met hen dit boek uit en
MOMA Louisiana dit boek.
Kunstenaar Arthur Jafa, wiens video viral ging tijdens de BLM protesten, zegt
dat hij
geïnspireerd werd door het zien van American Pictures op de universiteit.
De Deense bekroonde filmmaker Lars von Trier
gebruikte ze in drie
van zijn films, waarvan er één, "Manderlay", rechtstreeks geïnspireerd werd
door het zien van "American Pictures".
Oscar-winnaar
Steve McQueen (12 Years a Slave) heeft ook een optie-overeenkomst met mij
voor het verfilmen van "American Pictures" in een 6-delige Tv-miniserie.
Latere jaren
Hier op mijn oude dag ben ik onlangs begonnen met de publicatie van
mijn serie memoires, "On
saying yes", waaraan ik de hoofdstukken heb ontleend over mijn werk met
blanke haatgroepen zoals de Ku Klux
Klan en seriemoordenaars
in "Wortels van onderdrukking". Ik heb twee KKK-leiders helpen overhalen om de
Klan te verlaten - één direct nadat ik hem had rondgeleid om al mijn zwarte
vrienden te ontmoeten,
zoals in deze film te zien is.
Mijn dialoog centrum Het Ubuntu Huis
En na jaren onderweg helende antiracisme workshops te hebben gegeven, heb ik het
hoofdkwartier van American Pictures geopend als een dialoog centrum,
The Ubuntu House, met
dochter van Nelson Mandela,
Zindzi Mandela, als onze beschermvrouwe.
Hier is mijn afscheidsrede voor haar vlak voor haar dood
over onze lange
anti-racistische strijd samen.
Meer achtergrondinformatie
op
Wikipedia en mijn eigen
website
met mijn CV.
En in de meest recente film die terugblikt op mijn leven,
"Jacob Holdt - An American Love Story"
(wachtwoord: jh2017fes10val).
Met liefde
Jacob Holdt
Gernersgade 63
1319 Kopenhagen
Denemarken
Telefoon +45-20-324412
jacob@holdt.us
Facebook.com/Jacob.Holdt
Instagram.com/jacobholdtofficial
www.american-pictures.com
|